گرمای طاقت فرسا در سالن های کنسرت خاموشی تهویه و گلایه تماشاگران
کارت خوب: در ایام آغازین خردادماه، هم زمان با برگزاری کنسرتهای گوناگون در سالن های بزرگ پایتخت، مسئله ای آزاردهنده و نگران کننده جلوه گر شد؛ خاموشی کامل سیستم های خنک کننده و تهویه در سالن هایی که با وجود ظرفیت بالا و هزینه های سنگین، از فراهم آوردن حداقل های آسایشی برای مخاطبان خود عاجز ماندند.
به گزارش کارت خوب به نقل از ایسنا، یکی از سالن هایی که بتازگی خبرهایی درباره ی روشن نکردن سیستم خنک کننده آن انتشار یافت، سالن بزرگ وزارت کشور بود که در شب سوم خرداد و شب های پیشین میزبان کنسرت هایی همچون اجرای «آرون افشار» شد؛ کنسرت هایی که نه در فضای موسیقی، بلکه در گرمای سوزان طاقت فرسا به یاد ماندنی شدند.
شواهد از آن حکایت می کند که مسئولان سالن، ضمن قطع سیستم های تهویه مرکزی، از تهیه کنندگان هر کنسرت خواسته اند تجهیزات خنک کننده جایگزین مانند کولرهای ایستاده را بصورت شخصی تامین کنند. این در شرایطی است که چنین تجهیزاتی در عمل پاسخگوی فضای گسترده و متراکم سالن نبوده اند. گفته می شود اجاره ی هر شب این سالن بیش از ۷۰۰ میلیون تومان است؛ اما با این وجود، مدیریت سالن حتی حداقل زیرساخت های رفاهی را نیز فراهم نساخته و به بهانه «مدیریت مصرف انرژی»، در عمل شرایط طاقت فرسایی را بر مخاطبان تحمیل کرده است.
در کنار این موارد، سالن میلاد نمایشگاه نیز در همین ایام با محدودیت های مشابهی مواجه بوده و اجازه ی استفاده آزادانه از سیستم های سرمایشی را نداشته است. بر اساس گزارش ها، اداره ی برق در پی کمبود توان تولید و تامین برق، طی نامه ای به سالن ها اعلام نموده که حداکثر دمای مجاز برای تنظیم کولرها ۲۵ درجه سانتی گراد است؛ عددی که تا قبل از این روی ۱۶ درجه تنظیم می شد. این دستورالعمل در شرایطی صادر شده که در عمل در نقاط مختلف کشور، روزانه با قطعی دو ساعته برق مواجه هستیم و مصرف کنندگان پرمصرف با اخطار و جریمه مواجه می شوند.
اما آن چه در بین همه این مسایل بیش از تمامی فراموش شده، «مردم» هستند. مردمی که با پرداخت بهایی گزاف ـ در مواردی نزدیک به دو میلیون تومان برای هر بلیت ـ وارد سالن هایی می شوند که نه خنک اند، نه قابل تحمل و نه شایسته ی شأن یک رویداد هنری! مردمی که سرمایه ی واقعی این چرخه ی فرهنگی اند اما در عمل در اولویت تصمیم گیری ها نیستند.
مسئله ای که نباید از آن غافل شد، این است که در خیلی از کشورها و حتی در اسناد رسمی دولت چهاردهم جمهوری اسلامی ایران، بر استفاده از منابع انرژی پاک نظیر پنل های خورشیدی تاکید شده است اما چرا سالن هایی که درآمدهای میلیاردی دارند، حاضر به سرمایه گذاری در این عرصه نیستند؟ چرا استفاده از ژنراتور، UPS یا استابلایزر که می تواند استقلال برقی موقت به وجود بیاورد، در دستور کار قرار نمی گیرد؟ آیا این صرفه جویی ها فقط برای حفظ سود حداکثری است، آن هم به قیمت آسایش و سلامت مردم؟
در نهایت باید اظهار داشت که احترام به مخاطب، تنها با تبلیغات پرزرق وبرق یا اجرای خوانندگان محبوب محقق نمی گردد. احترام واقعی، در فراهم آوردن حداقل شرایط انسانی برای تماشای یک رویداد هنری ست. خاموشی تهویه، شاید به صرفه جویی در مصرف برق بینجامد؛ اما بی گمان روشن کننده حقیقتی تلخ درباره ی جایگاه مردم در مناسبات فرهنگی این روزهاست.
پی نوشت: ایسنا آماده انتشار نقطه نظر مدیران سالن های کنسرت و مسئولان مربوط در این حوزه است.
منبع: كارت خوب
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب