مارسل اوفولس درگذشت
کارت خوب: به گزارش کارت خوب، مارسل اوفولس، کارگردان مستند برنده جایزه اسکار که پرده از همکاری فرانسه با نازی ها در دوران جنگ جهانی دوم برداشت، در سن ۹۷ سالگی دارفانی را وداع گفت.
به گزارش کارت خوب به نقل از ایسنا، مارسل اوفولس، فرزند ماکس اوفولس، فیلمساز نامدار آلمانی بود. نوه اش، آندریاس-بنجامین زایفرت، در اطلاعیه ای که برای خبرگزاری فرانسه (AFP) فرستاده شد، گفت او روز ۲۴ می در آرامش درگذشته است.
مارسل اوفولس با فیلم مستند «مصیبت و همدردی» (۱۹۶۹) در رابطه با شهر اشغالی کلرمون-فران در دوران حکومت ویشی، فرانسه را در شوک فرو برد. این مستند یکی از افتخارات دیرپای ملی فرانسه که این کشور و مردمش در مقابل اشغالگران نازی مقاومت کرده اند، به چالش کشید. این فیلم تا سال ۱۹۸۱ اجازه پخش از تلویزیون عمومی فرانسه را نداشت.
این مستند با استفاده از پازلی از مصاحبه ها و فیلمهای خبری آرشیوی، نشان داد که همکاری با نازی ها تا چه اندازه گسترده بوده است ؛ از آرایشگرهای ساده گرفته تا اشراف زادگان و نخبگان جامعه.
با وجود این که این فیلم بیشتر از چهار ساعت طول داشت، در زمانیکه مستندها به ندرت روی پرده سینما نمایش داده می شدند، توجه نسل جدیدی از مخاطبان را جلب کرد و سبب صف های طولانی در سینماها شد.
کارگردانی که دست نازی های گریخت
مارسل اوفولس با نام اصلی «هانس مارسل اوپنهایمر» در ۱ نوامبر ۱۹۲۷ در شهر فرانکفورت آلمان، از مادری بازیگر به نام هیلده وال و پدری کارگردان به نام ماکس اوفولس به دنیا آمد.
او بهمراه پدرش و فیلم سازان مشهوری چون بیلی وایلدر و فریتز لانگ ابتدا به فرانسه گریخت و سپس از راه رشته کوه های پیرنه به ایالات متحده رسید. این مهاجرت در سال ۱۹۴۱ انجام شد.
اوفولس دوران نوجوانی خویش را در هالیوود گذراند و سپس در سال ۱۹۴۶ بعنوان سرباز در ژاپن خدمت کرد. وی در سال ۱۹۵۰ به فرانسه بازگشت و فعالیت خویش را بعنوان دستیار کارگردان شروع کرد. همچون آثار اولیه او میتوان به همکاری با پدرش در فیلم آخر او «لولا مونتس» (۱۹۵۵) اشاره نمود.
اوفولس در سال ۱۹۶۳ با ساخت فیلم داستانی «پوست موز » با بازی ژان-پل بلموندو و ژان مورو، اولین تلاش خویش را در زمینه سینمای داستانی انجام داد؛ اما با شکست مواجه گردید و بسمت مستندسازی رفت. او توسط تلویزیون عمومی فرانسه استخدام شد و در همین مسیر به مستند روی آورد.
موفقیت های مستند و دوران انزوا
اوفولس با مستند «هتل ترمینوس زندگی و دوران کلاوس باربی» موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین مستند در سال ۱۹۸۹ شد. اما مستند وی در سال ۱۹۹۴ با عنوان «رنج هایی که دیده ایم» در رابطه با پوشش رسانه ای جنگ بوسنی، با شکست تجاری مواجه گردید.
او سالهای بعدی را دور از صحنه، در جنوب فرانسه سپری نمود و کاری انجام نداد. بازگشت او با فیلم «یک مسافر» در سال ۲۰۱۳، که نوعی سفرنامه بود، سالن های سینمای جشنواره کن را مملو از جمعیت کرد.
مارسل اوفولس در اظهارنظری در رابطه با تاثیر پدرش بر کار خود اظهار داشته بود: «نام او کمک کرد تا بتوانم کار پیدا کنم. مهم تر از همه، کمک کرد که نسبت به موفقیت های خودم متواضع باشم. من زیر سایه یک نابغه متولد شدم و همین سبب شد که خودبزرگ بینی نداشته باشم.»
منبع: كارت خوب
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب