سینمای امن، ۱۱
سیروس الوند: حضور من در سینما یک حاشیه امنیت برای ماهور است
کارگردان فیلم سینمایی «دست های آلوده» اظهار داشت: من دخالتی در کارهای سینمایی دخترم نمی کنم مگر اینکه خودش نظر بخواهد و تشخیص بدهد که من باید سناریو را بخوانم. در نهایت خودش می داند که درست و غلط چیست اما حضور من یک حاشیه امنیت برای دخترم است.
سیروس الوند در گفتگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در توضیح زاویه نگاه خود نسبت به جنبش خشونت ضد زنان (می تو) که در ماه های اخیر در ایران به جریان افتاده است، بیان نمود: خیلی به این بیانیه ها (نه همه آنها) باور ندارم چون که برخی حرکت ها در این میان جوسازی و خودنمایی است و البته برخی به حق هستند.
وی اضافه کرد: منکر نکاتی که عنوان می شود نیستم اما خودم چنین تجربه ای نداشته ام و شاهد چنین تجربه ای هم نبوده ام؛ چنین مشکلاتی محتمل است چون که این مشکلات همان گونه که در خیلی از مشاغل دیگر هست در سینما هم هست و همیشه امکان دارد عده ای در رده های مختلف پیدا شوند که تعرض کنند یا پیشنهاد بدهند و بخواهند از موقعیت خود سواستفاده کنند؛ کمااینکه برخی در سینما سواستفاده مالی می کنند در این معنا که از افراد پول می گیرند و به آنها نقش می دهند.
نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی فریاد زیر آب (۱۳۵۶) در توضیح این مورد که روال این جنبش باید شفاف باشد، عنوان کرد: من در موقعیتی نبوده ام که بخواهند از من امضا و نظر بگیرند اما معتقدم که در چنین حرکت هایی باید همه اسامی را بگویند و باید از همه اسم ببرند. اینکه صرفاً اسم یک شخص مطرح و به آن حمله شود، استمرار همان نگاه غلط رسانه ای و دامن زدن به یک بحران است.
الوند ضمن اشاره به مشکلات رفتاری بعضی از سلبریتی ها که در جریان جنبش می تو فعال بوده اند، تصریح کرد: اتفاقات بسیار دیگری بر سر ما آمده اما صدایی نبوده است. بازیگرانی هستند که در زمان تولید و ساخت یک فیلم، میلیاردی پول می گیرند، هزار جور ناز و ادا دارند و می خواهند رفتار ویژه ای با آنها شود، غذایشان با تمام گروه (مثلا ۴۰نفره) تولید متفاوت باشد، ماشین فلان موقع برود و بیاید و... وقتی این فرد امروز پرچم دار چنین موضوعی می شود، من چنین موضوعی را باور نمی کنم.
فضای سینما را برای دخترم تشریح کرده بودم
کارگردان فیلم سینمایی زن دوم (۱۳۸۵) در پاسخ به این سؤال که دخترش ماهور تا چه اندازه با حمایت او وارد سینما شده است، اظهار داشت: خودش از دبیرستان علاقه و استعداش را داشت؛ کمااینکه خشایار هم استعدادش را داشت و اگر نداشتند من حمایتشان نمی کردم. من نمی خواستم خشایار بعنوان برادر من و یا ماهور بعنوان دختر من وارد سینما شوند.
وی ضمن اشاره به این نکته که در مورد فضای سینما با دخترش صحبت کرده است، تصریح کرد: فضای سینما را برایش تشریح کرده بودم ضمن اینکه ماهور از بچگی سینما را در کنار من دیده بود و می شناخت. منتهی ماهور اساسا به تئاتر بیشتر علاقه دارد و تحصیلاتش هم در این حوزه می باشد و برایش تئاتر ارزش و قرب بیشتری دارد و نخستین حضور و جایزه هایش هم در تئاتر بود.
نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی دست های آلوده (۱۳۷۸) افزود: در سینما من دخالتی در کارهایش نمی کنم مگر اینکه خودش نظر بخواهد و خودش تشخیص بدهد که من باید سناریو را بخوانم. در نهایت خودش می داند که درست و غلط چیست.
تمام سینما خشونت ضد زنان نیست!
نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی فریاد زیر آب (۱۳۵۶) توضیح داد: روزی یکی از شاگردانم (یک خانم) سر کلاس اظهار داشت: خوش به حال ماهور که شما پدرش هستی، گفتم: او خودش بازی می کند و هنوز هم من با او فیلمی نساخته ام، ماهور شخصیت خودش را دارد و من دخالتی در کارش ندارم. اظهار داشت: نه، مقصود من از این منظر بود که وقتی ما را برای کاری صدا می کنند، یک مرتبه مدیر تهیه باید ما را ببیند، یک مرتبه دستیار، یکبار تهیه کننده، یک مرتبه کارگردان؛ علاوه بر این حتی ساعتهای مناسب هم با ما قرار نمی گذارند، مثلاً ۱۰ جمعه شب و ما هم باید برویم. اینها تنها بخشی از مشکلات بسیاری است که داریم اما همین آدم ها جرات نمی کنند با دختر شما این گونه رفتار کنند. دیدم راست می گوید چون که حضور من یک حاشیه امنیت برای دخترم هست.
وی اضافه کرد: در نهایت ماهور در کارش خودش تصمیم می گیرد. مثلاً فیلمی بوده است که من گفته ام کار کند اما نکرده چون که نقش را قبول نداشته است.
نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی یکبار برای همیشه (۱۳۷۱) در پاسخ به این سؤال که آیا با فضایی که این روزها از سینما ترسیم می شود هیچگاه این گونه بوده است که دخترش را از ورود به این فضا باز دارد یا سفارش هایی برای مواجهه با آن داشته باشد، اظهار داشت: اگر این نگرانی را داشتم نمی گذاشتم به سینما بیاید. این گونه نیست که همه سینما این باشد. خود شخص هم بسیار مهم می باشد. هرچه قدر هم که یک فضا آلوده باشد، باز خود فرد می تواند با نوع برخورد خود تعیین تکلیف کند.
بیانیه ای که به امضای صدها زن رسید
به گزارش کارت خوب به نقل از خبرگزاری ایرنا، ۱۲ فروردین دست اندرکاران زن سینما در اطلاعیه ای اعتراض آمیز نسبت به آن چه «خشونت ضد زنان» در این حرفه نامیده اند فریاد اعتراض سر داده و تقاضای شفاف خود برای رسیدگی به مصادیق تعریف شده این خشونت را از نهادهای خانه سینما، سینماگران، منتقدان و مخاطبان اعلام نمودند.
این بیانیه که به امضای صدها زن شاغل در سینمای ایران و چهره های سرشناسی چون نیکی کریمی، هدیه تهرانی، ترانه علیدوستی و خیلی از بازیگران شناخته شده رسیده است (و هنوز هم بر تعداد امضاهای آن افزوده می شود) به جامعه سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی آزارها ضد زنان که برای نخستین بار به یک فریاد جمعی تبدیل گشته، اخطار داده است.
در این بیانیه آمده است: هرگونه خشونت، آزار و باج گیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواهان عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب