چهره ابوتراب خسروی، راوی آواز پر جبرییل
به گزارش کارت خوب ابوتراب خسروی، شخصیت ادبی پرارزش کمتر قدر دیده ای است که تسلط و اشراف او به ادبیات کهن، آثارش را کم نظیر کرده است. خسروی سوررئال می نویسد و خصوصیت های آثار پست مدرن در نوشته هایش شکل می گیرد.
به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، فروردین ماه ۱۳۳۵ بود که کودک رویاپردازی در شهر تاریخی فسا، متولد شد و پسر کوچکی که در دامان اندیشه ها و عقاید متعدد که در «پسا»ی تاریخی باقی مانده به دنیا آمد، راوی قصه های ناگفته سرزمین پارس شد.
پسر کوچکی که او را به نام ابوتراب خسروی می شناسیم.
فرزند یک ارتشی سختگیر که به بهانه شغل پدر، بیشتر ایران را دیده و از هر گوشه دانشی برای خود برداشته است. کانون پرورش فکری به او کمک کرد بیشتر کتاب بخواند، خود او می گوید: کتابخانه های کانون پرورش فکری کودکان در محلهٔ سنبلستان اصفهان تأسیس شد دیگر مشتری پروپاقرص آن جا شده بودم و به گمانم کمتر کتاب داستانی آنجا بود که نخوانده باشم.
خسروی در سالهای دبیرستان، آنرا که زندگی اش را دگرگون کند، یافت. احمد گلشیری در آن سال ها، معلم دبیرستان های اصفهان بود و ابوتراب که خویش را با مطالعه آثار او شاگردش می دانست، دانش آموز او شد. گلشیری وقتی داستان های وی را دید، تشویق کرد بیشتر بنویسد، اما انتشار کارهای خسروی کمی طولانی شد.
همنشینی با حلقه شاعران و نویسندگان شیراز، بر غنای کار او افزود و در دیدارهای این حلقه با شاپور بنیاد، شاپور جورکش، احمد سپاسدار، امین فقیری آشنا شد، در این دیدارها کسانی که بعدها نویسنده های صاحب نامی شدند چون شهریار مندنی پور، محمد کشاورز، پروین روح و مهناز عطارها هم حضور داشتند.
خسروی، لیسانس آموزش ابتدایی دارد و سال ها در شیراز به کودکان عقب ماندهٔ ذهنی آموزش داده است.
اولین کارهای خسروی در آغاز دهه هفتاد به چاپ رسید، مجموعه داستان هاویه (۱۳۷۰) مجموعه داستان دیوان سومنات (۱۳۷۷)، رمان اسفار کاتبان (۱۳۷۹)، رود راوی (۱۳۸۲) مجموعه داستان ویران (۱۳۸۸)، رمان ملکان عذاب، رمان آواز پر جبرئیل و... بعضی از آثار خسروی در سالهای اخیر هستند.
زبان داستان نویسی خسروی، به باستان گرایی، اساطیر و کهن الگوها و زبان متون مقدس پیوند دارد. او با فرهنگ های متفاوتی آشناست که این مورد را در داستان های خود به کار می گیرد. داستان های وی در سبک فراواقع گرایانه (سوررئالیسم) جای دارد و استفاده او از مفاهیم برای پرورش تخیل و رویاگونه نوشتن، بسیار خواندنی است.
ابوتراب خسروی از نسل داستان نویسان صاحب سبک است که توانسته مخاطب خویش را بیابد و همواره حرف تازه ای برای گفتن داشته باشد.
جایزه چهارمین و یازدهمین دوره جایزه هوشنگ گلشیری، برنده هفتمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد، برنده جایزه مهرگان ادب، دریافت گواهینامهٔ درجه یک هنری، بخشی از افتخارات هنری خسروی هستند.
تازه ترین اثری که درباره خسروی به بازار کتاب آمده است، کتاب تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران نوشته عبدالرحمان مجاهد نقی است که مجموعه مصاحبه نویسنده با ابوتراب خسروی در آن به چاپ رسیده است.
این کتاب در ۳۱۶ صفحه توسط انتشارات نشانه انتشار یافته است.
ابوتراب خسروی، در شهر شیراز زندگی می کند و کارگاه های داستان نویسی گوناگونی هم در این سالها در این شهر ادیب پرور برگزار کرده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب