حمایت دولت ها از اجرای عملیات آبخیزداری؛
سرمایه گذاری هنگفت هندی ها روی پروژه های آبخیزداری
به گزارش کارت خوب کشورهای مختلف دنیا به سمت اجرای عملیات آبخیزداری و آبخوانداری می روند تا از این طریق بتوانند علاوه بر جلوگیری از خسارات شدید ناشی از سیلاب های فصلی، آب کافی برای کشاورزی داشته باشند.
به گزارش کارت خوب به نقل از مهر به نقل از سایت دانشگاه شیواجی هند؛ کشور هندوستان ۲.۴ درصد از کل وسعت جهان را شامل می شود که بیش از ۱۵ درصد جمعیت را در دل خود جای داده است.
به دلیل فشار بی سابقه جمعیت در این کشور، تقاضای استفاده از منابع طبیعی همچون آب، زمین (خاک) نیز بالا رفته است که این امر محیط زیست این کشور را تحت تأثیر قرار داده است.
به همین دلیل زمینهای تولید محصولات کشاورزی این کشور به سرعت درحال کاهش و جای خودرا به زمینهای لم یزرع می دهند که این امر به مفهوم عدم حفظ تعادل اکولوژیکی و توسعه زمینهای بایر می باشد.
مشکل زمین بایر و تخریب شده، کمبود آب و مدیریت این دو پیچیده و چندبعدی شده است، بدین سبب بنظر می رسد با توسعه پایدار منابع طبیعی و استفاده از نیروی کار جوان روستایی در زمینه های آبخیز و آموزش به مردم می توان این مشکلات را حل کرد.
اجرای عملیات آبخیزداری بعنوان بستر طبیعی و هیدرولوژیکی می تواند به مشکلات مختلف زیستی و فرهنگی این منطقه پاسخ دهد.
نظارت بر رواناب ها و گل و لای موجود در خروجی حوضه های آبخیز می تواند به حفظ منابع طبیعی (آب، خاک و پوشش گیاهی) کمک شایانی کند. مدیریت حوضه های آبخیز شامل صیانت از خاک در مقابل اشکال تخریب آن، احیای زمینهای بایر و تخریب شده، کنترل رسوب، کنترل آلاینده ها و جلوگیری از سیل ها و غیره می باشد.
مفهوم مدیریت حوضه های آبخیز در هندوستان به اندازه مفهوم محصولات کشت آبی قدمت دارد و طی قرن ها این مفهوم سبب توسعه تانکرها (مخازن) جهت افزایش تولید محصولات کشاورزی برای جمعیت درحال رشد این کشور شده است.
حاکمان محلی در مناطق مختلف، بر طبق در دسترس بودن بودجه، نیازهای مردم، منابع طبیعی موجود در منطقه جهت برآورده کردن نیازهای مردم همچون نیازهای غذایی آنان به این امر به صور مختلف می پرداختند.
نیاز به حفظ بهتر محیط زیست و منابع طبیعی مانند آب و خاک و توسعه آنها توسط حکمرانان محلی زود تشخیص داده شد وکمک به حفظ آنها بوسیله مؤسسات روستایی در مناطق مختلف اجرا شد بااینکه هر از گاهی تلاش هایی برای لطمه رساندن به منابع طبیعی صورت می گرفت.
پس از استقلال هند، اهمیت مقامات اجرائی در سطح روستا به تدریج در هندوستان به سبب تغییرات سیاسی کم شد که این امر سبب لطمه بیشتر به پوشش گیاهی در نواحی روستایی شد و در نهایت زوال محیط زیست بوسیله تخریب خاک را به دنبال داشت.
از این رو، دولت هند و دولت های مختلف این کشور با اجرای عملیات آبخیزداری به صور مختلف همچون جنگل کاری، اقدامات صیانت از خاک، برنامه های بهره برداری از آب را در دستور کار قرار دادند ولی با این وجود نتایج مورد انتظار بطور مداوم حاصل نشد.
بنابراین، دولت هند بطور جد برنامه های توسعه آبخیزداری را در سال ۱۹۸۳ - ۸۴ برای حفظ و بهره برداری از منابع طبیعی و ارتقا و راندمان در بخش کشاورزی و همین طور توسعه اجتماعی – اقتصادی آغاز کرد که این امر تا حالا هزینه ای ۱۰۰ هزار میلیون روپیه ای برای هندوها به دنبال داشته است.
برنامه جامع آبخیزداری در هند:
وزارت منابع طبیعی و وزارت توسعه روستایی به کمک دولت هند درحال اجرای برنامه های همچون توسعه آبخیزداری، مقابله با خشکسالی، بیابان زدایی و بهره برداری از زمینهای بایر و تخریب شده با نگاهی (رویکردی) به حوضه های آبخیز هستند.
این سه برنامه بر طبق قواعد جداگانه، الگوهای مالی و اجزای فنی بر طبق اهداف مربوطه خود اجرا شدند. در صورتیکه برنامه بیابان زدایی بر احیای جنگلها تمرکز داشت، برنامه مقابله با خشکسالی بر روی زمینهای زراعی و خطوط زه کشی برای حفظ خاک و صیانت از رطوبت، جنگلداری کشاورزی، توسعه مراتع، باغبانی و کاربری زمین جایگزین متمرکز بود.
از طرف دیگر برنامه توسعه آبخیزداری روی توسعه چراگاه و مراتع، صیانت از خاک و مقابله با تبخیر در زمینهای بایر تحت کنترل دولت و یا بخش خصوصی متمرکز بود البته فصل اشتراک تمام این برنامه ها مدیریت پایدار منابع آب و خاک بود که بعدها این برنامه ها ادغام و تبدیل به برنامه جامع توسعه آبخیزداری شد.
ویژگی های برنامه های جامع آبخیزداری که در سه سطح ملی، ایالتی و منطقه ای صورت گرفته به شرح زیر است:
- محول کردن قدرت تصمیم گیری به ایالت ها: ایالت ها حالا اختیار تصویب و نظارت بر اجرای پروژه های آبخیزداری را در زمینه های استحفاظی خود و در داخل پارامترهای تعیین شده در این رهنمودها را دارند.
- مؤسسات خصوصی: برای مدیریت برنامه های حوضه آبخیز، سازمان های اجرائی با تیم های حرفه ای چند رشته ای در سطح ملی، ایالتی و منطقه ای، اختصاص یافته است.
- کمک های مالی به مؤسسات خصوصی: کمک های مالی اضافی برای تقویت مؤسسات در سطح منطقه، ایالتی و سطح ملی جهت تضمین حرفه ای گری در مدیریت پروژه های حوزه آبخیز فراهم خواهد شد.
- مدت زمان این برنامه: با دامنه گسترده و انتظارات که از این طرح می رود مدت زمان پروژه در محدوده ۴ سال تا ۷ سال بسته به ماهیت فعالیت ها که در سه مرحله مجزا گسترش می یابند، بالا رفته است.
فعالیت های اصلی پروژه آبخیزداری در هند عبارتند از:
۱- اقدامات صیانت از رطوبت خاک، موانع رویشی و غیره.
۲- کاشت درخت چند منظوره، بوته ها، گیاهان، سبزیجات و توسعه زمینهای چند منظوره
۳- تشویق به احیای منابع طبیعی
۴- ترویج کشاورزی، جنگلداری و باغبانی
۵- اقدامات صیانت از چوب
۶- اقدامات مورد نیاز برای انتشار فن آوری
۷- آموزش، توسعه و ایجاد سطح آگاهی بیشتر در بین شرکت کنندگان
۸- تشویق مشارکت مردم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب