در گزارش كارت خوب مطرح شد
دولت اگر قصد خروج از بنگاه داری را داشت از ETF استفاده نمی كرد
به گزارش كارت خوب عضو هیأت علمی دانشكده اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف اظهار داشت: دولت اگر قصد خروج از بنگاه داری را داشت، روش ETF را برای واگذاری انتخاب نمی كرد.
علی ابراهیم نژاد، عضو هیأت علمی دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف، در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره برنامه دولت برای واگذاری سهام خود در شرکت های بورسی بوسیله صندوق های سرمایه گذاری قابل معامله (ETF)، اظهار داشت: انتظار می رفت پیش از تصویب و اجرای برنامه ای با این ابعاد، برنامه مدونی منتشر می شد و نظرات کارشناسان گرفته شود. جای تأسف دارد که چنین طرحی با این ابعاد به این شکل مبهم در حال پیشروی است و خیلی از جزئیات این برنامه هنوز منتشر نشده است. این حق شهروندی مردم است که وقتی دولت برنامه فروش دارایی های آنها در مقیاس وسیع را دارد، جزئیات این برنامه و منطق کارشناسی آنرا بدانند. وی در پاسخ به این پرسش که برخی گفته اند دولت می خواهد به تدریج کنترل خودرا بر مدیریت این صندوق ها کم کند اظهار داشت: باید دید چه تصمیمی گرفته می شود و همانطور که گفتم، خیلی از ابعاد این طرح بزرگ مبهم است، اما احتمالاً مدنظر مسئولان این است که اگر کسی حجم مشخصی از واحدهای صندوق ها را بخرد بتواند یک کرسی در مجمع یا هیئت مدیره را اکتساب کند. من چندان به عملیاتی بودن این سازوکار خوش بین نیستم و فکر می کنم دولت اگر واقعاً قصد خروج از بنگاه داری داشت، این روش را انتخاب نمی کرد. ضمن اینکه تجربه نشان داده حتی اگر یک کرسی هیئت مدیره در اختیار دولت باشد، عملاً کل هیئت مدیره تحت تأثیر و کنترل دولت خواهد بود. بنابراین، من به اینکه در آینده نه چندان دور، شاهد مدیریت غیردولتی بر این صندوق ها باشیم خوش بین نیستم. این کارشناس اقتصادی افزود: دولت می توانست به صورت تدریجی این سهام را مستقیماً در بورس بفروشد تا هم سریع تر این کار را عملیاتی کند و به عرضه بیشتر سهام در شرایط رشد سریع بازار کمک نماید، هم از مدیریت این بنگاه ها به معنای واقعی بیرون رود و هم بجای ارائه تخفیف ۲۰ درصدی، سهم را به قیمت تابلو بفروشد و تامین مالی بیشتری انجام دهد. وی با اشاره به شیوه دیگری برای واگذاری شرکت های دولتی، اظهار داشت: اگر نظام تصمیم قاطعی در مورد چالش «اهلیت خریدار» در واگذاری ها می گرفت و اجازه واگذاری بلوکی این سهام داده می شد، این واگذاری می توانست به صورت بلوکی واگذار شود. راهکاری که می توان برای تامین مالی این واگذاری پیشنهاد نمود این است که به خریداران این اوراق، اجازه انتشار اوراق اجاره سهام (که با پشتوانه بلوک واگذارشده منتشر می شود) به میزان درصدی از ارزش بلوک (مثلاً ۷۰ درصد) داده شود، برای اینکه تقریباً هیچ خریداری این حجم از وجه نقد را ندارد. مزیت این روش این است که هم دولت بلافاصله تامین مالی موردنیاز خودرا انجام می دهد و هم اگر خریدار امکان بازپرداخت اصل و سود اوراق را نداشته باشد، بلوک سهام میان خریداران اوراق تقسیم می شود و عملاً ریسکی متوجه آنها نیست. عضو هیأت علمی دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف در مورد ساختار صندوقهای ETF پیشنهادی دولت افزود: این صندوق ها ETF واقعی نیستند، بلکه در واقع هلدینگ هایی هستند که به سبب آنکه به صورت شرکت سهامی نیستند، در عمل تابع قانون تجارت و الزامات حکمرانی آن هم نیستند. ساختار ETF واقعی این است که بازار گردانی دارد که می تواند واحدهای آنرا صدور یا ابطال کند تا همیشه قیمت و خالص ارزش دارایی (NAV) صندوق با هم برابر باشد. ابراهیم نژاد تبیین کرد: با توجه به این که این صندوق ها ساختار مطلوبی نیستند و باید در بلندمدت، سهام شرکت ها از دل صندوق ها خارج و در بازار واگذار شود، پیشنهاد ما این است که بازار گردانی یکطرفه ایجاد شود به این صورت که هر زمان، قیمت ETF کمتر از ارزش سهم های ذیل خود (یا همان NAV) باشد برخی از واحدها توسط یک نهاد بازارگردان خریداری و ابطال شده و سهام زیر مجموعه به همان میزان در بازار فروخته شود. بدین ترتیب، می توان امیدوار بود به تدریج این صندوق ها کوچک تر شوند و مدیریت دولتی از این بنگاه ها برداشته شود. وی درباره شیوه صحیح مدیریت سهام عدالت برای کسانی که آگاهی از بورس ندارند نیز اظهار داشت: در مورد سهام عدالت، خوشبختانه تصمیم بر این شد که کل سهام عدالت به صورت ETF عرضه نشود که مشکلاتی که اشاره شد حداقل در سهام عدالت تکرار نشود. اینکه به مردم قدرت انتخاب داده شده یک نکته مثبت است. البته بهتر بود سهام آن قسمتی از مردم که گزینه دریافت مستقیم سهام را انتخاب نمی کنند، به صندوق های سرمایه گذاری مشترک که بیش از ۱۰ سال است در بورس فعالیت دارند و عملکرد نسبتاً شفافی دارند منتقل می شد. عضو هیأت علمی دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف در آخر اشاره کرد: به عبارت دیگر، بجای حفظ دارایی آنها در چارچوب شرکت های سرمایه گذاری که از شفافیت پایین تری برخوردار می باشند، فرد می توانست یکی از دهها صندوق سرمایه گذاری مشترک موجود در بازار را باتوجه به عملکرد آنها انتخاب نماید و دارایی وی به آن صندوق منتقل شده و در ازای آن، واحدهای سرمایه گذاری صندوق را دریافت کند. بدین ترتیب، در یک فضای رقابتی، این صندوق ها رشد قابل توجهی را تجربه می کردند و افراد ناآشنا به بورس هم امکان استفاده از تجربه مدیران این صندوق ها را پیدا می کردند که در شرایط فعلی بورس بسیار مهم است.
منبع: كارت خوب
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب