یادداشت مهر؛
فرش دستباف ایرانی ترین كالا
كارت خوب: فرش از دیرباز بعنوان یك عنصر قابل اتكا در سخن گفتن از ایران مطرح بوده است و می توان ادعا كرد شاخص ترین عنصری است كه ایرانی بودن را نمایندگی می كند.
به گزارش كارت خوب به نقل از مهر، حمید كارگر، رییس مركز ملی فرش ایران طی یادداشتی كه در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد، نامگذاری سال جاری بعنوان سال پشتیبانی از كالای ایرانی را فرصت مناسبی برای پشتیبانی از فرش دستباف عنوان نمود. متن كامل یادداشت از نظرتان می گذرد: با نامگذاری سال ۱۳۹۷ به «حمایت از كالای ایرانی»، سوگیری گفتار و كردار نهادهای مختلف كشور به این حوزه مشهود است و البته كه هر بخشی از ظن خود یار این نام می گردد. نه بعنوان رییس مركز ملی فرش ایران كه بعنوان یك ایرانی علاقه مند به فرش دستباف باور دارم كه دستبافته های این سرزمین را می توان ایرانی ترین كالایی نامید كه بایسته است مورد حمایت قرار گیرد.فرش از دیرباز بعنوان یك عنصر قابل اتكا در سخن گفتن از ایران مطرح بوده است و می توان ادعا كرد شاخص ترین عنصری است كه ایرانی بودن را نمایندگی می كند. چون كه همه اقوام و قومیت های ایرانی در جای جای این سرزمین در ایلات و عشایر، در روستاها و در شهرها با آن در تعامل بوده اند و فرش فارغ از هر رنگ و زبان و مذهب با همه ایرانی ها عجین بوده است.
از همین روست كه فرش ایرانی وحدت در عین كثرت را به تصویر می كشد و تنوع فرهنگی ایران در نقش و نگارهای متنوع و متفاوت فرش های مناطق گوناگون كشور نمود یافته است و در عین حال هویت خاص ایرانی بودن را هم حفظ نموده است.وقتی از ایرانی بودن یك عنصر یا كالا در این زمانه سخن می گوییم، یعنی كه باید ریشه در تاریخ داشته باشد. باید مورد پذیرش همه اقوام باشد. نباید با منافع ملی در تعارض باشد. باید قابل سرمایه گذاری و تبدیل شدن به ثروت باشد. نباید آنچنان در احاطه محیط نخبگی باشد كه اقشار مختلف ناتوان از برقراری ارتباط با آن باشند. باید برای بخش قابل توجهی از مخاطبان برون مرزی آشنا و شناخته شده باشد و... كه نگارنده بر این باور است این همه در فرش ایرانی بعنوان سفیر كهن فرهنگ و هنر این سرزمین گرد آمده است.فرش ایران از اندك تولیدات ایرانی است كه در گذر زمان ارتباط تمدنی خویش را حفظ نموده و بعنوان یك اثر فرهنگی و هنری ارزش خویش را گسترش داده است. باور نگارنده بر اینست كه هرچند وجه فرهنگی و هنری فرش بر وجه كالایی آن غلبه دارد، اما بعنوان تولیدی ارزآور در بین صادرات غیرنفتی كشور و بعنوان فرایندی اشتغالزا كه اشتغالی ارزان و در دسترس را در نقاط مختلف كشور شكل داده است، برای قرار گرفتن در معرض توجه و حمایت امسال نمونه ای بی بدیل است.اما پرسش اینست كه چگونه و چه كسانی یا چه نهادهایی می توانند و باید حامی این هنر و كالای ایرانی باشند؟ برای نمونه آیا می توان از نقش صدا و سیما در پردازش نگاهی حمایتگر به فرش دستباف غافل شد؟ این روزها فیلم ها و برنامه های تلویزیونی مروج كدام نگاه هستند؟ بررسی این نگاه چندان نیازمند پژوهش های علمی گسترده نیست. كافیست كنترل تلویزیون را به دست گرفته و گردشی در شبكه های مختلف داشته باشید. درنگی كوتاه در هر یك از برنامه ها و مجموعه های تلویزیونی گواهی خواهد داد كه آیا مبلغ و مروج این هنر و كالای ایرانی هستند یا محدودكننده آن؟!برای تبیین دقیق تر بحث به مثال هایی متوسل می شوم. برای نمونه به دكور استودیوهای تلویزیونی و برنامه های پرشمار گفت و گو محور سیمای جمهوری اسلامی ایران بنگرید. در چند برنامه از فرش دستباف بعنوان كفپوش یا تزیین صحنه استفاده شده است؟ پاسخ روشن است: انگشت شمار! در صورتی كه كفپوش های ماشینی یا وارداتی و بیگانه با فرهنگ ایرانی به وفور به چشم می آیند.در نمونه ای دیگر آیا بدون توجه به نقش سیاست های پولی و مالی و نظام بانكی كشور می توان حامی هنر و كالای ایرانی شد؟ بخش اعظمی از تولیدكنندگان فرش دستباف در كشور نیازمند كمترین حمایت های تسهیلاتی از جانب نظام بانكی كشور با نرخ ارزان و زمان مناسب بازپرداخت هستند. این از بدیهی ترین حمایت های مورد انتظار برای كمك به تولید داخلی بخصوص در حوزه فرش دستباف است كه تولیدش فرایندی زمانبر دارد و بعد از پایین آمدن از دار هم ممكن است زمان فراخی برای به فروش رسیدن بخواهد.جدای از تولید، به فروش رساندن فرش های حاضر هم با عنایت به دشواری های اقتصادی خانوارهای ایرانی و كوچك شدن جیب شهروندان نیازمند یاری نظام بانكی كشور و ارائه تسهیلات مناسب برای خرید فرش دستباف است. به بیان ساده تر، هنوز بخش اعظمی از ایرانی ها از یاد نبرده اند كه فرش دستباف چه ارزش ها و خصوصیات شایسته ای دارد اما توان خریدش را نداشته و آن را از اولویت های زندگی خود به كناری نهاده اند. با تزریق اعتبار و تسهیلات مناسب می توان تقاضا را در این بخش تحریك كرد و با رونق بخشیدن به بازار داخلی فرش دستباف هم ایرانی ها علاقه مند را صاحب فرش كرد و هم تولید و اشتغال در این حوزه را گسترش داد.اما زهی تأسف كه پیگیری ها برای همراه ساختن نظام بانكی كشور در این بخش تابحال نتیجه مثبتی به دنبال نداشته است! این فهرست بسیار طولانی است. پشتیبانی های تقنینی بخش اعظمی از الزامات پشتیبانی از هنر و كالای ایرانی است. برای نمونه در همین دو ساله اخیر كم نبوده است قوانین یا تفسیرهای دست و پا گیر از قوانین كه به جای پشتیبانی از فعالان تولید و تجارت فرش دستباف، سنگی بر سر راه آنان بوده است.باز هم به مثال متوسل شوم. برای نمونه امكان بازگشت فرش های صادراتی به مبداء بدون پرداخت حقوق گمركی و فراهم ساختن امكان صادرات آنها به مقصدی دیگر دو سال است كه با وجود پیگیری های مكرر در مجلس و دولت همچنان معطل مانده است. یا در نمونه ای دیگر معافیت فرش دستباف از مالیات بر ارزش افزوده در لایحه تنظیمی وزارت اقتصاد –علیرغم نظر وزارت صنعت- حذف گردیده است و با وجود همراهی و قول مساعد نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای ابقای این معافیت در بررسی نهایی لایحه یادشده، همچنان دغدغه و نگرانی برای فعالان فرش ایران وجود دارد.موضوع بیمه قالیبافان و حمایت های تامین اجتماعی از تولید و عوامل و فعالان آن هم دردی مزمن است كه همچنان در تنگنای تامین اعتبار و مسایل مالی گرفتار آمده است.این فهرست را همچنان می توان بسط داد اما كوتاه سخن آنكه پشتیبانی از كالای ایرانی –و نمونه شاخص آن: فرش دستباف- به شعار و سخنرانی نیست. با حلوا حلوا گفتن كام تولیدكنندگان فرش دستباف ایران شیرین نخواهد شد. سازمان امور مالیاتی، سازمان تامین اجتماعی، بانك مركزی، صدا و سیما،... و صد البته وزارت صنعت، معدن و تجارت و مركز ملی فرش ایران همگی باید همت كنند و در عمل حمایت خویش را عیان سازند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب