به گزارش كارت خوب در صورتی كه ارتباط اشتغال با شاخص های كلان اقتصادی همچون نرخ رشد اجتناب ناپذیر است اما به رغم تحقق رشد«مثبت»اقتصادی طی سال های اخیر، شاخص های بازار كار مثبت نشد.
به گزارش كارت خوب به نقل از مهر، اشتغال بعنوان یكی از مهمترین مطالبات اقتصادی و اجتماعی جامعه رابطه بسیار نزدیكی با متغیرهای اقتصادی همچون رشد سرمایه گذاری، نرخ رشد بهره وری و رشد اقتصادی دارد؛ در این بین خیلی از كارشناسان معتقدند بین نرخ رشد اقتصادی و نرخ بیكاری بعنوان دو شاخص مهم اقتصادی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد به این مفهوم كه رشد اقتصادی منجر به افزایش اشتغال می گردد. اما نگاهی به عملكرد اقتصادی دولت ها و بررسی ۵ برنامه توسعه ای پس از انقلاب نشان می دهد، سیاست گذاری های انجام شده و اعداد هدفگذاری شده در برنامه های توسعه ای در زمینه بهبود وضعیت اشتغال، نقش موثری در بهبود اشتغال زایی نداشته است. از جانب دیگر، «اهداف» پیش بینی شده در برنامه های توسعه ای در مقایسه با «تحقق» اهداف، این نكته را روایت می كند كه هر چند این سیاست ها بر روی كاغذ حاوی چشم انداز مثبت اشتغال و اقتصاد هستند اما در حوزه اشتغال عمل گرا نبوده اند. بر مبنای گزارشات رسمی انتشار یافته، توان اشتغالزایی به ازای هر ۱۰۰ میلیارد تومان سرمایه گذاری از ۱۰۹ هزار نفر در سال ۱۳۶۸ به ۵۱ هزار نفر در سال پایانی برنامه پنجم توسعه(۱۳۹۴) كاهش یافته است. هر چند طی سالهای متمادی تا سال ۹۲ اقتصاد ایران، با رشد «منفی» مواجه بود به طوریكه در سال ۹۱ رشد منفی ۵. ۸ درصدی را تجربه كرد، اما از سال ۹۲ به استناد آمارهای رسمی به تدریج رشد اقتصادی ایران «مثبت» شد تا اینكه بر مبنای آمار اخیر بانك مركزی این رشد در ۶ ماهه نخست امسال به مثبت ۴. ۵ درصد رسید. به رغم افزایش تدریجی رشد اقتصادی طی ۴ سال قبل اما بررسی شاخص های نیروی كار نشان داده است رشد اشتغال در این سال ها گاها منفی و نرخ بیكاری هم حدودا بدون تغییر و از یك روند ثابت همراه با نوسان یك درصدی برخوردار بوده است. رشد اقتصادی ما بدون اشتغال زایی بوده استدر همین زمینه عیسی منصوری، معاون توسعه كارآفرینی و اشتغال وزیر كار در گفتگو با خبرنگار مهر در پاسخ به این سوال كه چرا به رغم رشد مثبت اقتصادی طی سال های اخیر اما اشتغال متناسب با این شاخص رشد پیدا نكرد اظهار داشت: علت این مورد را در ۲ عامل می توان جستجو كرد؛ نخست اینكه معمولا در دنیا رشد اشتغال به فاصله چند سال بعد از توسعه شاخص «رشد اقتصادی» خویش را نشان داده است. وی ادامه داد: در اتحادیه اروپا بعد از اینكه كشورهای اروپایی از سال ۲۰۱۱ از بحران اقتصادی خارج شدند، با ۳ سال تاخیر اشتغال به روند روبه شد خود یعنی دوران پیش از بحران بازگشت كه این مورد در مورد كشور ما هم صادق است؛ ازاین رو خروج اشتغال از حالت منفی در كشور ما هم با تبعیت از این مولفه، چندسالی به طول می انجامند. معاون توسعه كارآفرینی و اشتغال وزیر كار ادامه داد: نكته دوم اینكه، در اقتصاد كشورهایی مانند ایران كه دچار بیماری هلندی هستند با یك روند معكوس در اشتغال مواجه بودیم. وی با اشاره به اینكه رشد مثبت اقتصادی كشور طی چند سال اخیر بیشتر متمركز بر صنایع بزرگ بخصوص بخش انرژی بوده است تصریح كرد: بخش انرژی برای كشور به نسبت سرمایه ای كه در آن هزینه می گردد اشتغال تولید نمی نماید. ازاین رو یكی دیگر از مسائل مبتلابه ما همین مبحث است. معاون توسعه كارآفرینی و اشتغال وزیر كار اضافه كرد: در دنیا شاخصی بعنوان «رشد بدون اشتغال» وجود دارد كه ما در ایران هم با این پدیده مواجه هستیم به این مفهوم كه حوزه های دارای رشد لزوما اشتغالزا نیستند. بنابراین ما در برنامه اشتغال فراگیر و طرح توسعه كسب و كار و اشتغال پایدار (طرح تكاپو) یك وجه مكمل را مد نظر قرار دادیم تا اشتغال را در جهت رشته ها و صنایعی سوق دهیم كه علاوه بر رشد، اشتغالزا هم باشند.